کوری چشم سعودی

تکیییییییییییییر ...

#با_دم_شیر_بازی_نکنید

برای لحظه ای ناامنی در کشور تمامی نیروها آماده هستند

یک زمانی بعثی ها در خرمشهر گفتند : آمدیم که بمانیم..

امروز هم تروریستها در فیلم خود گفتند : در ایران می مانیم

بعثی ها به درک واصل شدند ، داعشی ها هم به درک واصل میشوند...







قدرت نظامی ایران بسیار بالاست

جان بر کفان ایران هم بسیارند

در صف اول بسیجیان
و در صف های بعدی تمامی مردم ایران
جز منافقین حرامی
ایستاده اند




داعش یا هر خر دیگری فکر تجاوز به این را داشته باشد
به فکر نا بودی خود هم باشد

جیگر دارید
بسم الله

قرار ما

آیت الله رئیسی

تنها کسی که یک جمله از حرف هایشان در مناظره دروغ نبود

ایشان دزدی نکرده و نمی کنند

ایشان ستاد خود را خانه محمرومین قرار داده است و مثل دکتر روحانی
ستاد خود را با چاقو کش های قبل انقلاب
و فتنگران 88 پر نکرده است


هرکسی که دشمن(ترامپ،BBC،CNNو...)بد او را بگوید
بدانید مردی است که دشمن را لرزانده است

وکسی که دشمن از او و یارانش(روحانی،جهانگیری)از او حمایت می کند
بدانید یا با دشمن است یا اتقدر ناتوان و نا آگاه است که دشمن بنواند در دولتش
هر غلطی بکند


میزان رای رهبر است

خادم امام رضا،سید محرومان رای رهبر است



حاضر به بحث
در تلگرام
با آیدی:MRZ_AM_13

ما مانند حامیان دکتر روحانی و جهانگیری ترسی از جواب به شبهات نداریم

حامیان یار بهشتی

دولت برتر

انتخابات...

ملت ایران برای انتخاباتی که در پیشرو دارند باید دقت بسیاری کنند

زیرا سرنوشت کشور دوباره در دستان ملت است

با توجه به اینکه

کشور را نباید دست منافقین و دشمنان بسپارند

اسلام ناب

جوانان اروپایی و آمریکایی

اسلام واقعی و ناب

را از قرآن استخراج کنید و به رسانه ها اعتماد نکنید

چهره مهربان اسلام هم در رفتار

امامان و پیامبراسلام

ببینید و به رفتار گروهک های تروریستی (داعش) نگاه نکنید

وقتی اسلام و ائمه را شناختید

ایران را از 

عزاداری هایی که برای امامان و پیامبر

بشناسید



ایران تروریست نیست

ایران با ایرانی که رسانه ها ساختند فرق دارد


جمهوری اسلامی ایران

نامه رهبری به جوانان اروپا و آمریکا

بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم

به عموم جوانان در کشورهای غربی‌
حوادث تلخی که تروریسم کور در فرانسه رقم زد، بار دیگر مرا به گفتگو با شما جوانان برانگیخت. برای من تأسّف‌بار است که چنین رویدادهایی بستر سخن را بسازد، امّا واقعیّت این است که اگر مسائل دردناک، زمینه‌ای برای چاره‌اندیشی و محملی برای همفکری فراهم نکند، خسارت دوچندان خواهد شد. رنج هر انسانی در هر نقطه از جهان، به‌خودی‌خود برای همنوعان اندوه‌بار است. منظره‌ی کودکی که در برابر دیدگان عزیزانش جان میدهد، مادری که شادی خانواده‌اش به عزا مبدّل میشود، شوهری که پیکر بی‌جان همسرش را شتابان به سویی میبرد، و یا تماشاگری که نمیداند تا لحظاتی دیگر آخرین پرده‌ی نمایش زندگی را خواهد دید، مناظری نیست که عواطف و احساسات انسانی را برنینگیزد. هرکس که از محبّت و انسانیّت بهره‌ای برده باشد، از دیدن این صحنه‌ها متأثّر و متألّم میشود؛ چه در فرانسه رخ دهد، چه در فلسطین و عراق و لبنان و سوریه. قطعاً یک‌ونیم میلیارد مسلمان همین احساس را دارند و از عاملان و مسبّبان این فجایع، منزجر و بیزارند. امّا مسئله این است که رنجهای امروز اگر مایه‌ی ساختن فردایی بهتر و ایمن‌تر نشود، فقط به خاطره‌هایی تلخ و بی‌ثمر فرو خواهد کاست. من ایمان دارم که تنها شما جوانهایید که با درس گرفتن از ناملایمات امروز، قادر خواهید بود راه‌هایی نو برای ساخت آینده بیابید و سدّ بیراهه‌هایی شوید که غرب را به نقطه‌ی کنونی رسانده است.

درست است که امروز تروریسم درد مشترک ما و شما است، امّا لازم است بدانید که ناامنی و اضطرابی که در حوادث اخیر تجربه کردید، با رنجی که مردم عراق، یمن، سوریه، و افغانستان طیّ سالهای متمادی تحمّل کرده‌اند دو تفاوت عمده دارد؛ نخست اینکه دنیای اسلام در ابعادی بمراتب وسیع‌تر، در حجمی انبوه‌تر و به مدّت بسیار طولانی‌تر قربانی وحشت‌افکنی و خشونت بوده است؛ و دوّم اینکه متأسّفانه این خشونتها همواره از طرف برخی از قدرتهای بزرگ به شیوه‌های گوناگون و به شکل مؤثّر حمایت شده است. امروز کمتر کسی از نقش ایالات متّحده‌ی آمریکا در ایجاد یا تقویت و تسلیح القاعده، طالبان و دنباله‌های شوم آنان بی‌اطّلاع است. در کنار این پشتیبانی مستقیم، حامیان آشکار و شناخته‌شده‌ی تروریسم تکفیری، علی‌رغم داشتن عقب‌مانده‌ترین نظامهای سیاسی، همواره در ردیف متّحدان غرب جای گرفته‌اند، و این در حالی است که پیشروترین و روشن‌ترین اندیشه‌های برخاسته از مردم‌سالاری‌های پویا در منطقه، بی‌رحمانه مورد سرکوب قرار گرفته است. برخورد دوگانه‌ی غرب با جنبش بیداری در جهان اسلام، نمونه‌ی گویایی از تضاد در سیاستهای غربی است.

چهره‌ی دیگر این تضاد، در پشتیبانی از تروریسم دولتی اسرائیل دیده میشود. مردم ستمدیده‌ی فلسطین بیش از شصت سال  است که بدترین نوع تروریسم را تجربه میکنند. اگر مردم اروپا اکنون چند روزی در خانه‌های خود پناه میگیرند و از حضور در مجامع و مراکز پرجمعیّت پرهیز میکنند، یک خانواده‌ی فلسطینی ده‌ها سال است که حتّی در خانه‌ی خود از ماشین کشتار و تخریب رژیم صهیونیست در امان نیست. امروزه چه نوع خشونتی را میتوان از نظر شدّت قساوت با شهرک‌سازی‌های رژیم صهیونیست مقایسه کرد؟ این رژیم بدون اینکه هرگز به‌طور جدّی و مؤثّر مورد سرزنش متّحدان پرنفوذ خود و یا لااقل نهادهای بظاهر مستقلّ بین‌المللی قرار گیرد، هر روز خانه‌ی فلسطینیان را ویران و باغها و مزارعشان را نابود میکند، بی‌آنکه حتّی فرصت انتقال اسباب زندگی یا مجال جمع‌آوری محصول کشاورزی را به آنان بدهد؛ و همه‌ی اینها اغلب در برابر دیدگان وحشت‌زده و چشمان اشک‌بار زنان و کودکانی روی میدهد که شاهد ضرب و جرح اعضای خانواده‌ی خود و در مواردی انتقال آنها به شکنجه‌گاه‌های مخوفند. آیا در دنیای امروز، قساوت دیگری را در این حجم و ابعاد و با این تداوم زمانی می‌شناسید‌؟ به گلوله بستن بانویی در وسط خیابان فقط به جرم اعتراض به سربازِ تا دندان مسلّح، اگر تروریسم نیست پس چیست؟ این بربریّت چون توسّط نیروی نظامی یک دولت اشغالگر انجام میشود، نباید افراطی‌گری خوانده شود؟ یا شاید این تصاویر فقط به این علّت که شصت سال مکرّراً از صفحه‌ی تلویزیون‌ها دیده شده، دیگر نباید وجدان ما را تحریک کند.